Dziś jestem tu reprezentantką grupy emerytów. Składam w ich imieniu płynące z głębi serca podziękowania i życzenia Dyrekcji SP w Żyrzynie, wszystkim pracownikom pedagogicznym i niepedagogicznym za ciepły, przyjazny klimat życzliwości, za to, że tworzą tu oni dla nas drugi dom, gdzie czujemy się potrzebni i doceniani. Jest to dla nas niezwykle ważne, dodaje nam sił i odwagi w trudnych chwilach towarzyszących nieuchronnie „jesieni życia”.
Jak wspomniałam, Waszą szkołę, tę która była niegdyś także i moją szkołą, darzę wielkim sentymentem. Z tego też względu – nie bez obaw, przyznaję to, zaakceptowałam propozycję Pani Dyrektor Katarzyny Majkutewicz, żeby wspólnie z panią Janiną Kos, dawną wicedyrektor i moją wypróbowaną Przyjaciółką, pokierowała pracą nad stworzeniem monografii Szkoły Podstawowej w Żyrzynie – przy aktywnym współudziale Koleżanek i Kolegów Nauczycieli.
Nie wszyscy wiedzą, iż historia tej szkoły sięga początków XIX wieku. Prawdopodobnie jest to 1818 rok. Odtworzenie tamtych odległych czasów nie będzie sprawą prostą. Na pewno nie da się zlikwidować wielu „białych plam”, ale myślę, że z Waszą pomocą – dzieci, rodziców, dziadków, a głównie Kol. Nauczycieli, pokusimy się o to, by dzieje szkoły w Żyrzynie zajaśniały pełnym blaskiem. Proszę wszystkich o wsparcie, o wyszukiwanie starych fotografii i dokumentów, o gromadzenie wspomnień przekazanych Wam przez Waszych Bliskich.
Liczę bardzo na współpracę z dawną kadrą kierowniczą: p. Stanisławem Sygnowskim – b. dyrektorem Szkoły Podstawowej i Szkoły Gminnej, p. Andrzejem Bujkiem – obecnym Wójtem Gminy Żyrzyn (któremu jednocześnie dziękuję za długoletnią przyjaźń i współdziałanie), p. Ewą Niezgodą – wicedyrektorką SP Nr 3 w Puławach, p. Janiną Szarugową, p. Anną Sygnowską, p. Stanisławą Krzymowską, p. Czesławą Wrótniak, a także z p. Józefą Filipową oraz z osobami pełniącymi funkcję zastępców: p. Marią Rułką, p. Urszulą Krawczak, p. Janiną Kozak. Zwracam się z prośbą o pomoc do byłych emerytowanych polonistów: p. Krystyny Łopatek, p. Marii Góreckiej, p. Józefy Sadurskiej i p. Teresy Rutkowskiej. Na pewno będzie mogła mnie wydatnie wesprzeć p. Anastazja Miazgowa, długoletnia utalentowana polonistka z Żyrzyna. Z góry serdecznie za to dziękuję.
Mam nadzieję, że odkrywanie śladów przeszłości będzie dla nas wspólną, emocjonującą przygodą. Chciałabym Was zarazić tą pasją, bo przecież przeszłość to nasze korzenie. Trzeba je pielęgnować i zachować w pamięci. Ta kolektywna działalność na pewno przyniesie wymierne korzyści. Zapraszam zatem do pasjonującej wędrówki w lata, które minęły, a które chcemy wskrzesić na kartkach opracowanej przez nas publikacji.
Na zakończenie pragnę wyjaśnić znaczenie słowa „monografia”, bo nasi najmłodsi z pewnością go nie rozumieją. Monografia to opracowanie poświęcone jednemu zagadnieniu, jednemu tematowi. Zadam Wam więc zasadnicze pytanie: Czy zechcecie uczestniczyć w tworzeniu monografii Szkoły Podstawowej w Żyrzynie?
Dziękuję za obietnicę.
Przemówienie wygłosiła autorka - Barbara Miluska, wieloletni wizytator Lubelskiego Kuratorium Oświaty, emerytowany nauczyciel języka polskiego Szkoły Podstawowej im. Adama Mickiewicza w Żyrzynie.
