WIERSZE
Równe sto lat temu narodził się człowiek święty,
człowiek o wielkim sercu,
o nieskazitelnym sumieniu,
o uczynkach godnych cenienia.
Teraz mimo iż człowieka tego z nami nie ma,
nasze serce wciąż miłosierdzie Jego pamięta,
Jego dobroć,
Jego pomaganie,
ilekroć coś złego by się działo.
Człowieka kochającego bliźniego,
człowieka złotego.
Katarzyna Stalęga 6a
,,Chcę być i ja pokoleniem JP II''
Chodził po ziemi niezwykły człowiek.
W sercach rodziców naszych, dziadków, wujków i ciotek mieszka niezwykły portret człowieka.
Mówią, że zbliżał wszystkich, że słowem jak kluczem otwierał serca, zbłąkanych, rozgniewanych...
Był drogowskazem.
Mówią, zwyczajny ale niezwykły...
Zbędne dla niego przesadne formy.
Mówił i słuchał, a myśli jego i słowa to dobro w świat wypuszczone,
w sercach głęboko schowane.
Poznać Go pragnę, bo w życiu moim stać się On może też drogowskazem.
Cennym natchnieniem zwykłych dni.
Kinga Bernat 5c
Jan Paweł II – autorytetem mojego życia
Jurek miał 12 lat, był łobuzowatym chłopcem. Często bił się z kolegami, nie uważał na lekcjach i nie pomagał w obowiązkach domowych. Pewnego dnia szedł ulicą do szkoły. Gdy przechodził przez park, zauważył Olka, którego szczerze nienawidził. Olek zawsze był wzorowym uczniem, pomagał mamie w domu i miał dużo przyjaciół. Jak zawsze, szedł otoczony grupką swoich kolegów. Jurkowi zrobiło się przykro, ale nie mógł i nie chciał tego po sobie pokazać. Obaj weszli do szkoły. Olek wszedł do szatni, przebrał się
i równiuteńko ułożył swoje buty w szafce. Gdy wyszedł, od razu podbiegli do niego koledzy pokazując nową konsolę do gier, którą Jurek chciał mieć już bardzo dawno. Zdenerwowany chłopiec podbiegł do Olka i mocno go odepchnął. Ten upadł na podłogę i roztrzaskał konsolę o twardą powierzchnię. Z ławki wstał Damian, właściciel konsoli, który jest bardzo silny. Podszedł do Jurka, podniósł go i wrzucił do biblioteki, ten przeturlał się przez próg i uderzył w półkę z książkami. W tym momencie spadła na niego gruba, ciężka książka. Miał już dość bijatyk z Damianem. Chcąc się uspokoić i na razie nie pokazywać się chłopakom, otworzył książkę na przypadkowej stronie
i zobaczył mnóstwo informacji na temat Jana Pawła II. Powoli wczytywał się w kolejne słowa. Zadzwonił dzwonek, zaczęła się lekcja religii. Chłopiec całą lekcję wypytywał panią o bohatera książki. Katechetka opowiedziała mu jego historię, zafascynowany chłopiec słuchał aż do dzwonka. To była pierwsza lekcja, na której Jurek słuchał uważnie.
Pełen energii wybiegł ze szkoły, pobiegł prosto do domu. Kiedy już tam dotarł, usiadł na łóżku i pomyślał o tym, że chce być taki jak nasz papież. Następnego dnia wrócił do szkoły i przeprosił Olka, zostali przyjaciółmi, a Olek zaproponował wspólne zostanie ministrantami w kościele. Od tej pory razem chodzili do kościoła. Założyli klub, w którym razem z innymi mogli rozmawiać o naszym papieżu. Chcieli podróżować jak Karol Wojtyła, zwiedzać różne kraje, rozmawiać z ludźmi i im pomagać. Postanowili, że pilnie będę uczyć się języków obcych, a szczególnie angielskiego. Swoje podróże postanowili rozpocząć od ulubionego miejsca papieża, czyli gór. Zaproponowali swojej wychowawczyni wycieczkę klasową do Zakopanego. W czasie co tygodniowych spotkań w klubie jedli ulubione ciastka Jana Pawła II - wadowickie kremówki.
Nina Chaber 5b
Jan Paweł II – autorytetem mojego życia
Jan Paweł II, a właściwie Karol Józef Wojtyła, urodził się 18 maja 1920 roku w Wadowicach. Zmarł 2 kwietnia 2005 roku w Watykanie. Był biskupem pomocniczym krakowskim, następnie arcybiskupem metropolii krakowskiej, kardynałem, zastępcą Przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski i papieżem.
Został papieżem po drugim zgromadzeniu kardynałów po śmierci Jana Pawła I, był pierwszym papieżem spoza Włoch od czasu holenderskiego papieża Hadriana VI. Jego wybór na Stolicę Piotrową miał szczególny wpływ na wydarzenia w Europie Wschodniej i w Azji w latach 80 i 90 XX wieku, w szczególności na przemiany demokratyczne w Polsce i w innych krajach bloku wschodniego. W trakcie swojego pontyfikatu odwiedził 129 krajów. Zmarł 2 kwietnia 2005. W ceremonii pogrzebowej uczestniczyły delegacje z ponad 150 państw, a w Polsce ogłoszona została sześciodniowa żałoba narodowa. Proces beatyfikacyjny Jana Pawła II rozpoczął się miesiąc po jego pogrzebie, z pominięciem tradycyjnego pięcioletniego okresu oczekiwania. Został beatyfikowany 1 maja 2011, po czym 27 kwietnia 2014 został kanonizowany, równocześnie z papieżem Janem XXIII. Wydarzenie to przeszło do historii Kościoła z powodu ogłoszenia świętymi dwóch papieży w obecności dwóch biskupów Rzymu – urzędującego papieża Franciszka i emerytowanego papieża Benedykta XVI.
Jan Paweł II był wyjątkowym papieżem. Potrafił wybaczyć człowiekowi, który go próbował zabić i strzelał do Niego. Rok po tym wydarzeniu odwiedził Fatimę, aby podziękować za uratowanie życia Niepokalanemu Sercu Maryi. Został też zaatakowany bagnetem przez Juana Marię Fernandeza, ale nie doznał poważnych obrażeń. Kochał dzieci, młodzież, uwielbiał spotkania z nimi. Próbował zjednoczyć wszystkie religie świata, aby na świecie panowała miłość i pokój. Żeby wszyscy żyli w zgodzie, był gołębiem pokoju. Był otwarty na ludzi, na nowości.
Jeszcze się nie urodziłem, jak Jan Paweł II był papieżem, wiem o Nim tyle co mi powiedzieli rodzice, dziadkowie, czy sam przeczytałem o Nim. I patrząc na to jakim był człowiekiem, co robił, jak postępował, jak się poświęcał dla ludzi, żałuję, że nie mogłem żyć w czasach, kiedy On żył. Jego postawa, zachowanie, to wszystko sprawia, że człowiek chciałby Go naśladować. Powtarzać to co On mówił, co głosił. Chciałoby się być jak On. Pokazywał, jak żyć , jak traktować innych, jak wybaczać, co w dzisiejszych czasach jest wręcz sztuką nie do opanowania.
On był, jest i będzie dla każdego z nas autorytetem, przykładem, wskazówką, światełkiem. Był gołębiem pokoju. Moim zdaniem nie będzie już takiego papieża. On był jedyny w swoim rodzaju i jeżeli miałbym kogoś naśladować lub brać za autorytet w swoim życiu - to taką osobą byłby Papież - Jan Paweł II. Został uznany za świętego, a to mówi samo za siebie.
Adam Wiejak 5b
Jan Paweł II - moim autorytetem.
Jan Paweł II jest moim autorytetem. W życiu każdego z Nas ważny jest wzór do naśladowania. Słowo autorytet rozumiem jako osobę, która wpływa na moje zachowanie i poglądy innych ludzi. Może stanowić wzór postępowania. Człowiekiem który posiadał takie cechy był Jan Paweł II. Papież Polak dawał dobry przykład ludziom przez swoje zachowanie i wiarę, szczególnie młodzieży. W moich oczach, ale nie tylko, uważam, że Jan Paweł II był duszpasterzem, który nawracał serca miłością, dawał pokój ludzkości samą swoją obecnością i kochał wszystkich ludzi z wzajemnością.
Na potwierdzenie mojej tezy chciałbym przywołać pierwszy przykład działań Papieża, którym były jego liczne pielgrzymki w celu spotkania się z ludźmi. Jan Paweł II poprzez swoje podróże do różnych krajów docierał do ludzkich umysłów. Papież przez swoje przemówienia – słowem- docierał do wielu ludzi, którzy wybierali właściwe drogi. Ojciec Święty odwiedził ponad 130 krajów na wszystkich kontynentach. Zwiedził także Czarny Ląd. Spotkał się z głodującymi uchodźcami oraz chorymi na AIDS. Przypomniał im, że Jezus ich kocha. Papież chciał zbliżyć się do zwykłych ludzi, ich codziennych spraw i zmagań.
Kolejnym argumentem, który potwierdzi tezę jest fakt, że Papież był bardzo wykształcony. Świadczy o tym Jego umiejętność posługiwania się wieloma językami, co umożliwiało Mu bliższy kontakt z wiernymi. Papież miał dużą tolerancję i zrozumienie. Kochał wszystkich ludzi, potrafił nawet wybaczyć człowiekowi, który próbował Go zabić. Jan Paweł II był odporny na trudy życia, które w pełni poświęcił ludziom.
Dla mnie osobiście Jan Paweł II był świętym, ojcem, poświęconym Bogu, kochającym młodzież i rodzinę, który nosił za nas krzyż. Mówił nam byśmy wierzyli w Boga, miłowali Go, nie obrażali i zawsze się radowali. Myślę, że Jan Paweł II na zawsze pozostanie w sercach i pamięci wszystkich ludzi i tym samym na zawsze będzie naszym autorytetem – moim autorytetem.
Mateusz Strumnik 8a
Jan Paweł II
Papieżem z Polski był
na tronie Piotrowym zasiadał,
był szczery, dobry, pomocny
i nikim nie pogardzał.
Był wielkim Polakiem
każdy o tym wie,
odznaczał się skromnością
za to go ceni się.
Na całym świecie mądrością słynie
i pamięć o Nim nigdy nie zaginie.
Choć bardzo tęsknił do łąk zielonych,
do gór wysokich mgłą otulonych,
kochał Ojczyznę, lecz miał inne troski
i nie mógł, kiedy chciał przyjechać do Polski.
Musiał pielgrzymować i do innych krain,
bo wszędzie wierni na niego czekali.
Był przecież głową całego kościoła
i Słowo Boże głosił dookoła.
Choć osobiście go nie znałam
to wiele o nim słyszałam.
W sercu każdego zawsze zostanie,
więc nie odszedł, a tylko zmienił mieszkanie.
Teraz jest u Boga, tam wysoko w niebie
i zsyła łask tysiące dla mnie i dla Ciebie.
W serdecznej modlitwie nas wszystkich wspiera,
Świętego Jana Pawła II - każdy docenia.
Amelia Ziarek 6b
„Do Jana Pawła II”
Czas trudny nastał. Przysłał Cię Pan,
byś nasze skamieniałe serca rozkruszył.
I wiedziałeś, że to właśnie Ty masz nas wspierać.
Nie chciałeś wojny, chciałeś miłości,
bo zwyciężymy miłością, a nie bronią.
„Człowiek jest wyjątkową istotą, jest tajemnicą dla siebie i dla innych”
„Ilekroć niedomagam, tylekroć jestem mocny.
Boże pomóż mi pomagać wszystkim potrzebującym”.
Tę prawdę głosiłeś ludzkości na całym świecie.
Ludzie kochają naszego Pana,
chcą się z Nim wciąż spotykać poprzez modlitwę w domu Bożym.
Nasz krzyż stanowi symbol poświęcenia, które zbawiło ludzkość.
Zawsze byłeś naszym przewodnikiem,
uczyłeś nas miłości i modlitwy. Często nam mówiłeś:
„Nie wolno wam tracić wiary! Nie lękajcie się!”
Twoje słowa zawsze dodawały nam otuchy, wiary i nadziei.
Zawsze były przepełnione miłością, bo płynęły prosto z serca.
Niekiedy były bardzo proste, ale miały magiczną moc i dawały dużo do myślenia.
Uświadomiłeś światu, że wszystkie drogi prowadzą do Boga.
Dagmara Bator 5b
Jan Paweł II
Jan Paweł II był papieżem cudownym,
mądrym, kochanym i bardzo rozmownym.
To pierwszy papież pochodzący z Polski,
od lat tylu, który nie był włoski.
Mieszkał w Wadowicach,
przy Kościelnej, w kamienicach.
Z całego serca uwielbiał kremówki,
tak samo kochał tatrzańskie wędrówki.
W kwietniu roku 2014 uznany został oficjalnie za świętego,
choć zawsze był święty dla serca mego!
Wszyscy Polacy kochali go szczerze,
nikt nigdy tak bardzo nie umocnił nas w wierze!
Martyna Bakiera 5b
,,List"
Drogi Janie Pawle II, ja tego nie skrywam,
że Cię bardzo podziwiam.
Więc wiersz ten piszę,
by przerwać w sercu ciszę.
Tak jak ty w piłkę gram,
i do bramki strzelam.
Lecz Ty bramkarz, ja obrońca
i tak już do meczu końca.
Ministrantem jestem także,
tak jak Ty no, a jakże
I w kościele na Mszach służę,
przez co serce od dobra duże.
Kocham Cię całym sercem
i przyjaźni pragnę wielce
Z mych uczynków całości
jak Ty dążę do świętości.
Mikołaj Kuflewski 6b
Jan Paweł II -
autorytetem mojego życia
Jan Paweł II to był mały „Lolek’’,
tak Go nazywali przyjaciele i koledzy w szkole.
Dorastał bez mamy, bo wcześnie odeszła do Pana,
Więc On o wszystko prosił Matkę Bożą na kolanach.
Kiedy było trudno, przyszła wojny trwoga,
Karol całe swoje życie oddał w ręce Boga.
Został obdarzony wieloma talentami,
mądrze je wykorzystywał i łączył z pasjami
Kochał teatr, muzykę, spływy kajakowe
i górskie wycieczki i ojczystą mowę.
Piął się do góry, pracował i dążył do celu.
Skromny i życzliwy, miał przyjaciół wielu
Ale w swych decyzjach pytał zawsze Boga o zdanie,
i tak właśnie odkrył kapłańskie powołanie.
Bóg Go wybrał i prowadził taką drogą,
aby Go postawić na Stolicę Piotrową
Został Papieżem z „kraju dalekiego”
aby być Pasterzem ludu całego.
On nie tylko nauczał ale był żywym przykładem
i swoim postępowaniem pokazał,
jak żyć zgodnie z Bożym ładem
On Polak, nasz rodak i brat
stał się najbardziej znanym Papieżem na cały świat.
ukochał młodzież, w nich widział przyszłość narodu i kościoła.
Rozniecał w ich sercach żar miłości
„NIE LĘKAJCIE SIĘ!” wołał.
On kochał ludzi i złych i dobrych bo tacy są.
On się pochylał nad ludzką nędzą i skraplał ją łzą.
Łączył co podzielone, scalał co rozdarte,
dla wszystkich ludzi na świecie miał serce otwarte.
Uwielbiał dzieci a one jak do czułego ojca lgnęły,
z dziecinną ufnością do Niego się garnęły.
On ich brał na ręce, z troską obejmował ,
nawet kiedyś pod swój płaszcz zabawnie schował.
On z pomocą Maryi losy świata zmieniał,
ofiarnie i gorliwie plan Boży wypełniał.
Był siewcą zgody, pokoju, wiary i miłości
bronił życia od poczęcia aż do naturalnej śmierci.
Dawał nam lekcje by nas pouczyć,
jak kochać Boga i wszystkich ludzi,
tych znanych i tych przypadkowo napotkanych w drodze.
Jak miłować Ojczyznę, szanować przyrodę.
Ojciec Święty wiele mądrych nauk kierował do nas z tronu papieskiego
byśmy nie zbłądzili w drodze do Królestwa Niebieskiego.
Jan Paweł II jest dla nas autorytetem wielkim,
kiedy odszedł do Pana został szybko świętym.
Julia Szymanek 6a
Jan Paweł II
Choć Go nie ma wśród nas
zostawił swą cząstkę na ziemi.
To dobro które nam dał
wciąż serca ludzi zieleni.
Pomagał i z nami trwał,
choć gorsze dni też miał.
Bóg mu był drogowskazem,
Jemu ufał bez końca.
Jan Paweł II - Nasz promień słońca.
Kuba Wrótny 5c
„Nasz Anioł Stróż”
Dałeś miłość, prawdę i wiarę.
Nauczyłeś, że najważniejsze jest zaufanie Bogu.
Stałeś się Ojcem wszystkich ludzi
i przewodnikiem po trudnej ścieżce życia.
Wyznaczyłeś nam szlak, którym idąc nigdy się nie zgubimy.
Ty patrzyłeś na nas, jak ojciec na dzieci,
Wyciągnąłeś pomocną dłoń i mówiłeś:
„Nie lękajcie się!”
W każdym sercu zostawiłeś cząstkę siebie
i ciągle czuwasz nad nami w niebie.
Naród Twój, tęskni za Tobą,
Wspomina czasy, kiedy chodziłeś po ziemi.
Kiedy każdy człowiek – duży czy mały,
Uśmiech miał dzięki Tobie na twarzy.
I mimo, że Ciebie nie ma tu już z nami,
Pamięć o Tobie będzie trwać na wieki,
Bo Ty jesteś naszym Aniołem Stróżem.
Angelika Cybula 8a
„Nasz pasterz duchowy”
Nasz pasterz Pan, daje nam wspaniałych duchownych,
papieży, biskupów i księży.
To On dał nam papieża Polaka,
dobrego nauczyciela i przyjaciela.
Ze swymi uczniami często na kajakach był
i wiele szczytów polskich zdobył.
Choć niełatwo mu w życiu było,
zawsze z optymizmem na twarzy.
Choć Ali Agca postrzelił go - przebaczył mu.
Choć młodo stracił rodzinę
szedł dalej z życiem.
Słowa o Bogu z łatwością dobierał,
mówił szczerze i z intencją.
Wiele się modlił, długo żył,
do chorych przychodził.
Dla wszystkich zawsze miły i dobry był.
Kochamy i pamiętamy Cię Nasz Rodaku.
Zuzia Kośmińska 5c
„ Papież Kochany”
Karol Wojtyła to Papież Nasz,
kochamy Go bardzo i On kocha Nas
Gdy był malutki uczył się pilnie,
bawił się , śpiewał i modlił gorliwe.
Potem dorastał , przyjaciół poznał,
z nimi na lata bardzo się związał.
Chodził do szkoły i na kremówki,
to po maturze wszystko się stało.
Do seminarium Bóg go powołał,
tą piękną służbę rozpocząć chciał.
Stał się kapłanem – nauczycielem,
piękne kazania zostawił nam.
Gdy Jako Papież do Polski wracał,
wszyscy go tłumnie witali wszędzie.
My Go Kochamy teraz i zawsze,
Święty Nasz Papież – Papież Kochany!
Woźniak Natalka 5b
Pasterz narodów
Żył Wielki Człowiek na naszej ziemi,
wzór do naśladowania,
On umiał władać sercami ludzkimi,
i miał dar przekonywania.
Ukochał młodzież z całego świata
został też jej przyjacielem.
W każdym człowieku miał siostrę i brata,
do życia podchodził z weselem.
Miał dwie pasje w życiu:
jedna to góry,
druga to miłość do Boga.
Być może teraz z Niebieskiej chmury
patrzy, bo Polska mu droga.
I jest mu smutno,
że zło na tym świecie,
i że pandemia szaleje.
I prosi Boga, by w ludzkie życie
wlał wiarę, miłość i nadzieję.
Został łącznikiem Boga i ludzi,
i ciągle się wstawia za nami.
O kim to mówię, no przecież wiecie,
to papież Polak, Jan Paweł II.
Piotr Szaniawski 6b
W drodze
Górską, we mgle spowitą
ścieżką kamienną powoli krocząc.
Czujesz moc Jego niesamowitą.
Różaniec mówisz, na wszystko bacząc.
I kontemplujesz wciąż Stwórcy dzieło.
Krok wielki dając przez wąski strumień.
Pod skałą stromą ocierasz czoło,
dostrzegasz każdą stokrotkę, kamień.
Ducha wzmocniwszy podążasz dalej,
zostawiasz swoje wygodne trepy.
Chcesz słowo Pana nieść doskonalej,
pełen radości, siły i krzepy.
Wnet Watykanu przekroczysz progi,
zrobisz psikusa swemu gwardziście.
Czekał na Ciebie, boś jest mu drogi,
powitał ciepło i uroczyście.
Zaraz wyruszysz w wędrówkę dalszą,
by światu głosić naukę Boga.
W milionach budzisz wiarę najtrwalszą,
nie straszna im już największa trwoga.
Mówisz do wszystkich głosem miłości,
przygarniasz starców i małe dzieci.
Chwile te pełne są doniosłości,
czułych uścisków i łez radości.
Wciąż nas prowadzisz z Niebios przestworzy.
Wiktor Strug 7a
Jan Paweł II
Ciebie kochamy,
i o Tobie pamiętamy.
Kochałeś swój kraj,
jak najpiękniejszy raj.
I Polskę Nasz Ojcze Święty,
do nieba już wzięty.
Bardzo naszą kochałeś,
dlatego ją często odwiedzałeś.
A gdy z samolotu wysiadałeś,
ojczystą ziemię całowałeś.
Po naszych Tatrach spacerowałeś,
niczego się nie bałeś.
Z młodzieżą się bratałeś,
dobrym słowem pomagałeś.
Z całego serca wierzymy,
że kiedyś w niebie się zobaczymy.
Siądziemy przed niebios bramą,
i zjemy kremówkę maślaną.
Patrycja Kalbarczyk 6a
finestra di papa
tu prostota i dobroć serca...
tu oddanie i przebaczenie...
tu błogosławiące ręce...
tu pomoc w odnalezieniu sensu życia...
tu usta całujące ziemię ojczystą
i uśmiech, drogowskazem młodzieży...
tu ludzie trwający w modlitwie o zdrowie i życie...
tu łzy, pokora i wiele starań
wiara nadzieja i miłość
i ciepłe słowa „nie lękajcie się”
wypełniające każde, nawet najbardziej zranione serce
tu pamięć i miłość, choć żal i troska
to wzór do naśladowania, to mój autorytet
Adrianna Mikos 8b
Nasz papież ukochany,
jako wzór zapamiętany.
To Polak Jan Paweł II,
miał swoje liczne zasługi.
Kochał ojczyznę i góry,
chmury i cudne Mazury.
Często do Polski podróżował,
i matkę - ziemię całował.
Tak pięknie mówił do ludzi,
rozmową się nie nudził.
Szanował bliźniego swego,
tak jak siebie samego.
Pielgrzymował po całym świecie,
wiosną, zimą, jesienią i w lecie.
Gdy zabierał Go do siebie Bóg,
zjednoczył się cały lud.
Z nieba na nas patrzy uśmiechnięty,
nasz kochany Ojciec Święty.
Szymon Kalbarczyk 5 c
